też tak odebrałam ten film, ale nie jest to dla mnie wada "Rezerwatu" . Taka bajeczka osadzona w realiach brudnej Pragi. Nawet scena finałowa jest raczej nierealistyczna. Ale taka chyba była koncepcja filmu. Dałabym 10 gdyby nie Kwasny ;)

Po pierwszym obejrzeniu poruszajacy film, wzbudzajacy sentymenty zwiazane z ta piekna. zakapiorska dzielnica Warszawy Po drugim razie juz bardziej na trzezwo musze sie zgodzic z tworca tematu. To taka bajeczka, z kulturalnymi menelami, gdzie nawet drechy to mistrzowie elokwencji,choc jak wiadomo lepiej ich w ciemnej bramie nie spotykac. Poganiali sie, pofotografowali, na koniec wszyscy sie napili winka i zyli zgodnie dlugo i szczesliwie.Amen.

Ale takich bajek własnie czasem potrzeba. Trochę radośniejszych barw do codziennej szarzyzny. U mnie po obejrzeniu filmu pojawił się uśmiech na twarzy i jakoś tak przyjaźniej patrzyłem na świat. I za to muszę twórcom filmu podziękować

W 100 procentach się zgadzam. Bajeczka dla miłośników osiedlowych pijaczków. Mało zdolny fotograf zafascynowany Pragą i sąsiadką (mieszkającą z przemiłym konkubentem). Ciekawe o czym ta para by rozmawiała w długie wieczory, gdy zabrakło by winka.
A zakończenie jak cały film sztuczne (miało być symboliczne) i naiwne.
Ale obejrzeć można, pomimo licznych wad.

Od razu powiem że film mnie ujął :-) Z pewnością nie-warszawiaków "Rezerwat" bardziej ziębi ani grzeje, ale jak ktoś mieszka w "stolycy" to odbiera film inaczej. Historia bardzo cudnie opisana opisana, postacie wyraźne, no i ten klimat.... Praga ze swym niewątpliwym urokiem, charakterystycznymi tubylcami i rządząca się swoimi prawami. Gdzie twardym trza być a nie miętkim a wódkę (o ile nie jest się francuskim pieskiem) pije się w szklankach. Zamknięta społeczność, taki rezerwat właśnie.
Co mi się nie podobało, to cukierkowość. No nie uwierzę, że chuligan-wyrostek, zakała okolicy w jednej chwili zmienia się w wrażliwego młodego artystę. Żule o mentalności filozofów i policjanci o mentalności żuli. Sam na Pradze mieszkałem swego czasu, okoliczne nocne sklepy znałem i po prostu tego nie kupuję :-)

Film ukazuje Pragę jako ostatnią ostoję prawdziwej przedwojennej Warszawy: klimatu ekskluzywnego menelstwa, zakazanej ferajny spod znaku Felka Zdanikewicza, cwaniaka warszawskiego, ballad Stanisława Staszewskiego, prostych, życzliwych, chociaż biednych i często nieprzebierających w słowach ludzi. Wychodzi na to, ze to najbardziej kolorowa dzielnica Warszawy. I w pewnym sensie to prawda - tylko do Pragi nie trafiły jeszcze beton, szkło i krawaciarze. Z drugiej strony wiem na 100%, że mieszkać tam bym nie mogła. Nie lubię atmosfery typu "wszyscy wiedza o wszystkich i plotkują o wszystkich", a spotkanie z żulami wieczorową porą również nie budzi mojego entuzjazmu. Poza tym w architekturze Pragi wyróżniają się podupadające rudery, i jest to raczej przygnębiający, niż wzruszający widok.

Mimo to cenię pomysł stworzenia filmu, który chciałby Pragą oczarować i urzec, wydobyć ukrytą magię z tej niepowtarzalnej przecież dzielnicy. Moim zdaniem udało im się to. Film rzeczywiście niezwykły, cwaniakowo-warszawski klimat, bohaterowie, mimo pewnego podkoloryzowania, są prawdziwi, prowadza rozmowy z krwi i kości, bywa na przemian zabawnie, na przemian wzruszająco. Ten film ma w sobie po prostu coś, za co kocha się kino, i tym przyjemniej, że jest to kino polskie.

nie zgodzę się z tobą....klimat i atmosfera Pragi wydobywana jest w tym filmie z Pragi na siłę. Irytuje mnie pomysł reżysera na pokazanie sielankowego marginesu. Przekłamaniem kuje w oczy. Film jest kiepski.

Byłeś kiedyś na Pradze?!? To że ty oceniasz ten film jako kiepski, to nie znaczy to wcale, że on taki jest...

Tak się składa że byłem. I obraz twórcy filmu ma się nijak do prawdziwej Pragi. Nie widzę związku przyczynowego między twoim pytaniem i konkluzją w drugim zdaniu.

Jak dla mnie nie ma znaczenia dla odbioru filmu, czy byłem na Pradze, czy nie oraz czy jestem z Katowic, czy z Gdańska ani nawet, czy miałem piątki z matmy, czy może z chemii. Jakie to ma, u licha znaczenie? Poziom refleksji tego filmu jest mniej więcej taki, jak w "Na dobre i na złe" i tyle.

Mieszkałem kiedyś w Szczecinie na Wielkopolskiej - samo centrum a bloki takie mniej więcej jak w tym filmie. Mieszkańcy do pewnego momentu również. Jeszcze w okolicach roku 2000 bójki, nawet z gnatami( to rzadko), zakrwawiona klata schodowa były na miejscu dziennym, i tylko sprzątaczka z rana wszystkich budziła krzykiem. Menele przed blokiem na murku z ''napojami'' - standard. Niestety od pewnego momentu zaczęło się zmieniac- mieszkania stały się własnościowe i wspólnota robi porządek - a nie powinni!!!! Takie miejsca powinny się zachowac - wiem, że przechodzenie klatką w której j-ie moczem to nic przyjemnego a jednak powinno tak byc. Ten film mi o tym przypomniał - tak jak na tym filmie - tak i w rzeczywistości jeszcze kilka lat temu. I to w samym centrum dużego miasta.

Zgadzam się... Ten film to pewna utopia, próba pokazania starej Pragi w nowej odsłonie. Brakowało mi ciekawych ujęć i głębszej fabuły bo właściwie ta historia była całkiem przewidywalna. Choć nasza rzeczywistość tak całkiem inna od tej, którą można zobaczyć (może nawet poczuć?) w 'Rezerwacie' nie pozostawia złudzeń jak bardzo świat się zmienił przez ostatnich 50 lat... A może sami widzimy tylko to co chcemy? W końcu "człowiek jest z natury dobry" i może warto szukać tej dobroci nawet w miejscach gdzie nikt nie spodziewa się jej znaleźć..