Każdy oczekuje od filmu czegoś innego. Jedni chcieliby zobaczyć coś o "prawdziwych ludziach" w stylu "Placu Zbawiciela" drudzy nie chcą gry na emocjach i zasmucania - chcą obejrzeć happy end i wyjść z kina z pozytywnym nastawieniem. TEN film ma trochę jednego i drugiego. Nigdy nie byłam po tamtej stronie Wisły, ale klimat wydawał się autentyczny, wcale nie wypaczony czy skarykaturowany na potrzeby widza, ale prawdziwy. Z drugiej strony film musiał mieć puentę z happy endem, co kosztowało twórców spłycenie niektórych postaci - jeden czarny charakter (właściciel kamienicy) się nawraca, drugi (zleceniodawca Marcina) okazuje się sukinsynem. Sam Marcin tak zakochuje się w mieszkańcach Pragi, że każe się pocałować w d... i wychodzi na ulicę pić owocowe wina z prostymi ludźmi. Czy tego już gdzieś nie było...?
Wielki plus za zdjęcia i wykorzystane piosenki. Do pełni klimatu brakowało mi jeszcze tylko jednej:)

Apaszem Stasiek był w krąg znały go ulice
W spelunkach tam gdzie podłe życie wre
Kochanką jego była zwykła ulicznica
Co gdzieś na rogu sprzedaje ciało swe
Pomimo to Stach kochał swoją Hankę
Choć nieraz bił, skatował aż do krwi
Bo kiedy znów przepraszał swą bogdankę
Na totach do niej szeptał czułe słowa te
Hanko o tobie marzę wśród bezsennych nocy
Hanko ja bez ciebie nie potrafie żyć
I wciąż bym się wpatrywał w twoje oczy
I przy twym boku ja tylko chciałbym być
Hanko Twe ciało słodko pręży się przegina
Hanko daj usta niech przeminie ból i żal
Że w oczach łzy to wiem że moja wina
Że życie płynie wśród tak burzliwych fal